Baletu historia w pigułce
Baletowe zajęcia przy drążku
Powstanie i rozwój współczesnego baletu.
Nie można mówić o historii baletu bez nawiązywania do historii tańca, jako że balet to jedna z wielu form tańca. Źródła tej właśnie formy tańca odnaleźć można na renesansowych dworach włoskich, w szczególności w pełnych przepychu widowiskach dworskich, którym towarzyszyła muzyka, taniec oraz suto zastawione stoły. W XVI wieku balet został sprowadzony do Francji przez Katarzynę Medycejską. To właśnie we Francji powstała pierwsza profesjonalna trupa baletowa, Balet Opery Paryskiej. Wpływ, jaki Francja wywarła na rozwój baletu obrazuje fakt występowania wielu francuskich słów w słownictwie baletowym. Przykładem terminu baletowego pochodzącego z języka francuskiego jest chociażby piruet (pirouette). W XVIII wieku w Sankt Petersburgu powstała pierwsza rosyjska trupa baletowa, a balet zaczął być postrzegany jako poważna forma sztuki dramatycznej. W XIX wieku balerina stała się najpopularniejszym typem tancerki na kontynencie europejskim, a balet został zdominowany przez kobiety. W tym czasie powstało także wiele ważnych europejskich trup baletowych funkcjonujących do dziś. W XIX wieku balet stał się również popularny w obu Amerykach. Pojawiła się także charakterystyczna spódniczka baletowa noszona przez baletnice – tutu. W XX wieku balet stawał się coraz bardziej popularny na całym świecie. Najnowsze osiągnięcia w rozwoju baletu to wieloaspektowy i wielopoziomowy balet współczesny oraz balet poststrukturalny. Dzisiejszy balet charakteryzuje się zróżnicowaniem i wszechstronnością oraz skierowany jest do szerokiej publiczności.
Balet – czym tak właściwie jest ?
Taniec to sztuka bez reszty ogarniająca człowieka i otwierająca przed nim wymiar duchowy. Taniec istniał zawsze, od praczasów, to właściwy język ludzkości. Jest człowiekowi wrodzony jak mowa. To potrzeba, z którą się rodzimy, ale podobnie jak mowy, trzeba się go uczyć.
Maurice Béjart
Balet
Różnica pomiędzy baletem, a tańcem klasycznym
Balet jest rodzajem widowiska teatralnego, którego zasadniczymi elementami są: ruch, muzyka i oprawa scenograficzna, podporządkowane wspólnej myśli przewodniej. Głównym ośrodkiem wyrazu jest taniec, oparty na określonej technice, wykonywany przez tancerzy w takt zgodnej z treścią i nastrojem muzyki, w otoczeniu odpowiednio dobranych dekoracji i kostiumów. Wykonawcami są zawodowi tancerze, szkoleni od wczesnych lat życia w określonej technice ruchu. Najbardziej wszechstronną techniką tańca scenicznego jest taniec klasyczny. Taniec klasyczny ma na celu wykształcenie harmonii i piękna tańca. Wyrabia on doskonałą dyscyplinę ruchową poprzez stałą konstrukcję lekcji, ćwiczenia przy drążku i na środku. Taniec klasyczny to utworzona przez choreografa kombinacja ustalonych kroków i póz, dla oznaczenia których używana jest terminologia francuska. Różnica między pojęciem tańca klasycznego, a pojęciem baletu polega na tym, iż termin balet odnosi się do spektaklu odbywającego się na scenie, natomiast termin taniec klasyczny należy wiązać z techniką, jakiej używają tancerze.